1833
Παρόλο που το δουλεμπόριο στη Μεσόγειο φθίνει, οι επιδρομές των κουρσάρων εξακολουθούν να σπέρνουν τον όλεθρο. Όταν η νιόπαντρη Κιμωλιώτισσα Φραγκιώ αιχμαλωτίζεται από τους πειρατές, οδηγείται ως σκλάβα στην Αλεξάνδρεια και όλη της η ζωή βίαια ανατρέπεται. Μέσα από τις σκιές αναζητά τη δύναμη να επιστρέψει στο φως, όμως το τίμημα είναι αβάσταχτο…

ΣΗΜΕΡΑ
«Αλτσχάιμερ; Ποτέ δεν πίστευα ότι θα μπορούσε να συμβεί σ’ εμένα. Εγώ που πάντα ήμουν δυνατός, ικανός, οργάνωνα, διηύθυνα… Πώς κατάντησα έτσι, Σοφία;»

Από τις Κυκλάδες ως την Αλεξάνδρεια του 19ου αιώνα, από τη λευκή δουλεία και τα σκοτεινά σκλαβοπάζαρα ως τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις της σύγχρονης εποχής, η Σονάτα των αθέατων πουλιών διαπερνά θάλασσες και γενιές.

Μια ιστορία που εξυμνεί τη δύναμη της μνήμης και της μουσικής. Ένα μυθιστόρημα για τα αόρατα νήματα που ενώνουν τις ψυχές, ακόμα και όταν όλα μοιάζουν να χάνονται.

Για τους ανθρώπους που, σαν αθέατα πουλιά, αφήνουν στο πέρασμά τους μελωδίες οι οποίες αντέχουν στον χρόνο.

Η ζωή είναι φτιαγμένη από σταγόνες – είτε δροσερό νερό που σε ξεδιψά είτε βαθύ, σκοτεινό ποτάμι που σε πνίγει.
Για τους ήρωες αυτού του βιβλίου η απώλεια γίνεται καταρρακτώδης βροχή, που τους μουσκεύει ως το κόκαλο, αφήνοντας μια υποψία ουράνιου τόξου, μια αμυδρή ελπίδα για φως.

Η Τζένη επιστρέφει στο Αγρίνιο για την κηδεία του πεθερού της, του Λουκά, συνοδεύοντας τα παιδιά της. Ο Δημήτρης, ο πρώην σύζυγός της, θρηνεί τον πατέρα του, παλεύοντας με τις αποστάσεις ―συναισθηματικές και πραγματικές― που έχουν προκαλέσει ρωγμές στην οικογένεια. Ο αδελφός του, ο Αντώνης, κουβαλά το βάρος του παρελθόντος ενώ η Βαγγελιώ, η χήρα του Λουκά, αισθάνεται να χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια της… μαζί με τον άντρα της.
Καθώς οι ήρωες παλεύουν με τη θλίψη, την πίκρα και την ενοχή, καλούνται να συνειδητοποιήσουν πως η ζωή δεν συνεχίζεται πάντα. Η ζωή σταματάει. ΑΥΤΗ η ζωή. Που ζούσες μέχρι τότε. Στα χνάρια όμως της απώλειας δεν είναι αδύνατον μια καινούρια ζωή να ξεκινήσει.

Τρέχουν οι ζωές μας σαν σταγόνες στο τζάμι και οι διαδρομές τους μας αναγκάζουν να παραδεχτούμε πως οι συνθήκες συχνά είναι πάνω από τις επιθυμίες μας. Ακόμα και αν θέλεις να διαγράψεις κάποιον από τη ζωή σου, όλα όσα έζησες μαζί του και όλα όσα σε δένουν είναι σχοινιά από ατσάλι.
Κάθε άνθρωπος κουβαλά τις δικές του σταγόνες. Σταγόνες μνήμης, πόνου, αγάπης, που άλλοτε δροσίζουν και άλλοτε καίνε, άλλοτε λυτρώνουν και άλλοτε βαραίνουν την ψυχή.

Ο τρυφερός Ορέστης με ένα νεογέννητο μωρό στην αγκαλιά του και η φλογερή κοκκινομάλλα Αμαλία. Ο δυναμικός Μουράτ κι η ευάλωτη Ιουλία, η γυναίκα που δε διστάζει να παλέψει με τόλμη για τις δικές της αλήθειες. Ο Λουκάς με τα μοναδικά μπλε μάτια, o πληγωμένος από Δύο νύχτες έρωτα, κι η λεπτεπίλεπτη Άννα.

Ζευγάρια ανάμεσα σε μονόπετρα δαχτυλίδια κι ανάσες τρεμάμενες. Το μεθυστικό άρωμα της αγάπης τους, σε μια Ελλάδα που αναμετριέται με την ομορφιά της.

Γιατί η αγάπη δεν έχει όρια, λούζει με φως ολόκληρη τη ζωή μας, χαράζει την ύπαρξή μας. Βαθιά μέσα της κρύβει την αιωνιότητα.

Μάνη, 2008
Από τις τσακισμένες λαμαρίνες ενός αυτοκινήτου ανασύρονται η τραυματισμένη οδηγός, ένα κορίτσι νεκρό και άλλο ένα με βαριές κακώσεις στο κεφάλι. Μια παρέα έξι εφήβων διαλύεται από τον πόνο και την απώλεια και η ζωή τριών οικογενειών αλλάζει δραματικά.

Αθήνα, 2024
Η Αλίνα Μάργαρη, μέλος εκείνης της παρέας, δεν έχει πια αναμνήσεις από τα πρώτα δώδεκα χρόνια της ζωής της. Διχασμένη διαρκώς ανάμεσα στη γυναίκα που έγινε και στο παιδί που χάθηκε στα συντρίμμια του δυστυχήματος, παλεύει να κερδίσει την αγάπη του πατέρα της. Πάντα όμως εισπράττει θυμό και απόρριψη, ενώ ένα σκάνδαλο στο οποίο φέρεται να πρωταγωνιστεί εξωθεί την κατάσταση στα άκρα.

Ο Άρης Καγιάς, μέλος της ίδιας εφηβικής παρέας και ιδιωτικός ερευνητής πλέον, καλείται από τον πατέρα της Αλίνας να γίνει σωματοφύλακάς της για να την προστατεύει από τον κακό της εαυτό. Αυτή η αποστολή είναι η ευκαιρία του να εκδικηθεί τον χειρότερό του εχθρό, αλλά όταν μπαίνει στο παιχνίδι ο έρωτας όλα ανατρέπονται.

Καθώς οι μνήμες αφυπνίζονται, ένας φονικός αντίπαλος και μια αλυσίδα από άνομα πάθη και ίντριγκες αναταράσσουν τα νερά, απειλώντας την ασφάλεια της λήθης. Κι αν το ψέμα μπορεί να κρυφτεί στο θολό τους, στο διάφανό τους η αλήθεια μοιραία θα δολοφονηθεί.

«Θέλω να πεθάνει! Θέλω να εξαφανιστεί από τη ζωή μου τώρα! Αν υπάρχει θεός, θα την πάρει και θα με απαλλάξει!»

Η Μαρίλια έπρεπε να προσέχει τι εύχεται.
Στο κατώφλι των τριάντα, όταν όλα ανατράπηκαν στη ζωή της, ανακάλυψε πόσο πολύ μπορεί κάποιος να μετανιώσει για την ευχή που έκανε.


Η Μαρίλια, η Τίτα, ο Πάρης και ο Φώτης. Η παρέα των τεσσάρων. Λίγο πριν και λίγο μετά τα τριάντα. Όλοι τους, ο καθένας με τον τρόπο του, αντίκρισαν το άλλο πρόσωπο της αγάπης. Αυτό που καταπιέζει, κακοποιεί βάναυσα, στερεί τις ατομικές ελευθερίες και, εντέλει, βασανίζει.
Διά πυρός και σιδήρου περνούν οι σχέσεις τους, αλλά το δικό τους μυστικό για ν’ αντέχουν και να συνεχίζουν είναι μια λέξη: Μαζί.
Γιατί οι φίλοι, τις περισσότερες φορές, είναι η οικογένεια που επιλέξαμε να δημιουργήσουμε.

Η αγάπη ενός νέου δοκιμιογράφου για τα τραγούδια του Διονύση Σαββόπουλου μετουσιώθηκε σε μια εμπεριστατωμένη μελέτη για το έργο και τις επιρροές του δημιουργού, τη σχέση του με τη δυτική τραγουδοποιία, την τομή που έφερε στο ελληνικό τραγούδι, τη συνομιλία του με την παράδοση, τη σχέση του με την Αριστερά, την αντιπαραβολή του με το έργο του Χατζιδάκι και του Γκάτσου και το άνοιγμα της ιστορικής εμπειρίας σε γιορτή.

Η τύχη…
Θεά ή δαίμονας;
Ευχή ή κατάρα;
Αφετηρία ή προορισμός;

Ένας Ιούδας που δεν προδίδει με το φιλί του, αλλά σκοτώνει όσους τον έχουν προδώσει.
Ένας δίδυμος αδελφός με το σημάδι του Κάιν.
Ένα τετράφυλλο τριφύλλι χωρίς φύλλα και…ένα Τζόκερ

Ήμουν ερωτευμένη με δύο άντρες. Τους ήθελα και τους δύο. Ο Αλέξης ξύπνησε μέσα μου το πάθος. Άγρια θύελλα ήταν, με συγκλόνιζε, με έσπρωχνε να νιώσω το καθετί με όλο μου το είναι. Ο Λουκάς ήταν το λιμάνι που λαχταρούσα, η γαλήνη, η στοργή. Μούλιαζα στην αγάπη κοντά του. Έζησα δυο νύχτες έρωτα. Με τους δύο άντρες της ζωής μου. Ήταν ανάγκη να διαλέξω ανάμεσά τους. Και γρήγορα μάλιστα. Τι έπρεπε να κάνω;

Η ιστορία μιας οικογένειας από την εποχή του πολέμου ως σήμερα. Η ιστορία μιας σπάνιας φιλίας που άντεξε στον χρόνο.

Γιατί η αγάπη δεν εξαναγκάζεται, δεν ορίζεται.
Επιμένει, ονειρεύεται, παρασέρνει.

Η ζωή μετράει στιγμές. Στιγμές που περιμένεις, που προσμένεις. Στιγμές που φοβάσαι, που θυμάσαι. Στιγμές που φυλάς, κι άλλες που θέλεις να ξεχάσεις. Στιγμές που διαρκώς αλλάζουν και σε αλλάζουν.

Στιγμές που πρέπει να αρπάξεις για να μη χαθούν στην αδυσώπητη δίνη του χρόνου. Γιατί αν έρθει εκείνη η στιγμή, η δική σου, και τη χάσεις, τη χάνεις για πάντα. Επειδή είναι βέβαιο πως δεν θα επιστρέψει.

«Το βράδυ στις 11 θα είμαι στο κελάρι μας. Θέλω να σε δω μετά από τόσα χρόνια έστω και για λίγο…»

Ένας έρωτας νεανικός ευδοκιμεί μέσα στην τρέλα των συναισθημάτων και της νιότης κόντρα σε μια οικογενειακή διαμάχη. Ένα άσβεστο μίσος που καλλιεργείται χρόνια τώρα, αφήνοντας το σημάδι του από γενιά σε γενιά, έρχεται αντιμέτωπο με τα θέλω και τα πρέπει. Σχέσεις που δοκιμάζονται, δεσμοί αίματος που κλονίζονται.

Μυστικά και γεγονότα που επηρεάζουν το σήμερα. Το παρελθόν έχει απλώσει τις ρίζες του βαθιά σε συνείδηση και πράξεις, όπως το αμπέλι απλώνει τις δικές του στο εύφορο έδαφος. Αλλά υπάρχουν δύο πράγματα που μεθούν τους ανθρώπους και αλλάζουν ριζικά τη ζωή τους: ο έρωτας και το κρασί...

Κύριε Παπανικολάου, λυπούμαστε, δε δεχόμαστε «αυτά τα παιδιά» στο σχολείο μας.
Κύριε Παπανικολάου, να πάρετε την κόρη σας από την ομάδα βόλεϊ, δε θα κάνει καριέρα.
Δημήτρη, την κορόιδεψαν στο Tik Tok, αποκαλώντας την αυτιστική.
Δημήτρη, πάλι γύρισε αμίλητη και στεναχωρημένη.
Δημήτρη, τα άλλα παιδιά πήγαν βόλτα και της είπαν ότι δε θα βγουν για να μην την πάρουν μαζί. Μη μάθει ότι της είπαν ψέματα.

Ένα βράδυ το κινητό μου φώτισε για μια ειδοποίηση. Η ώρα ήταν 11:11, έναν αριθμό που βλέπαμε με τη γυναίκα μου σχεδόν καθημερινά, στο τηλέφωνο, σε αποδείξεις, σε ταμπέλες, σε πινακίδες αυτοκινήτων κ.α, από τη διάγνωση της Άριας και μετά.
Αυτή τη φορά θα τους έδινα μεγαλύτερη σημασία. Τι θέλετε να μου πείτε και εμφανίζεστε συνέχεια μπροστά μου; Τους έκανα screenshot. Επικεντρώθηκα στους αριθμούς στην οθόνη. Αν έβγαζες έναν άλλαζε το σύνολο, κάθε αριθμός ήταν μοναδικός. Μετά έκανα ζουμ. Όλοι οι αριθμοί ήταν ίσοι. Στο ύψος, στο πάχος. «Όλοι μοναδικοί, όλοι ίσοι. Όλοι μοναδικοί, όλοι ίσοι!» αναφώνησα.
Δεν κερδίζω άλλο με καταγγελίες και με ατομικές μάχες, συρρικνώνομαι. Θα κερδίσω δημιουργώντας και σκορπίζοντας φως. Θα ενεργοποιήσω τους καλούς που υπερέχουν αριθμητικά, και οι «κακοί» θα κάνουν πίσω.

Έχω όμως ακόμα ένα σοβαρό πρόβλημα να λύσω. Δε με αφήνει η γυναίκα μου να πούμε δημόσια για το παιδί γιατί φοβάται ότι θα στιγματιστεί. Δεν πειράζει, έχω όλα τα εφόδια από τον αθλητισμό και ξέρω πώς λειτουργούν οι καλές ομάδες και οι ηγέτες τους. Θα πάρω εγώ την ευθύνη, θα βάλω τον εαυτό μου μπροστά και θα μιλήσω για μένα.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΛΥΣΕΙΣ.

Γεννήθηκε στη Ζυρίχη, έζησε στο παλάτι του αυτοκράτορα της Αιθιοπίας, ερωτεύτηκε βαθιά και αγιάτρευτα, έκανε την Ελλάδα δεύτερη πατρίδα του. Η μοίρα τού φέρθηκε σκληρά αλλά αυτός πάλεψε για μια δεύτερη ευκαιρία στην ευτυχία. Ένα συναρπαστικό ταξίδι γεμάτο έντονα συναισθήματα η ζωή του. Πολλοί και σημαντικοί οι συνταξιδιώτες του.
Ήταν ο Βέρνερ Γκέρμπερ, ο άνθρωπος που σημάδεψε όχι μόνο τη ζωή μιας γυναίκας, αλλά κι ενός τόπου ολόκληρου, διαμορφώνοντας την Ιστορία του. Ήταν Ο ΕΛΒΕΤΟΣ.

«Η λίμνη Μπλεντ είναι μια σταγόνα παραδείσου πάνω στη γη. Από τα νερά της αναδύεται το μοναδικό νησάκι της Σλοβενίας, που έχει έκταση μόλις ένα στρέμμα και φιλοξενεί την εκκλησία της Παναγίας με τη φημισμένη καμπάνα των ευχών. Αυτόν τον παράδεισο επέλεξε ο άντρας μου για να στήσει την κόλασή του. Μετά τον αιφνίδιο θάνατό του, άφησε πίσω του υπέρογκα χρέη και ένα ιδιόχειρο σημείωμα γεμάτο ακατανόητους γρίφους, που με ανάγκασαν να εγκαταλείψω την Ελλάδα και να ταξιδέψω εδώ. Χωρίς γονείς, συγγενείς και φίλους, άστεγη και απένταρη στα σαράντα ένα μου χρόνια, με δύο ανήλικα παιδιά και έναν ανελέητο διώκτη στο κατόπι μου. Αυτά που με περίμεναν στο Μπλεντ συμβαίνουν μόνο στους εφιάλτες. Σίγουρα θα σας γινόμουν συμπαθής αν υποκρινόμουν τη δυστυχή χήρα, την αφελή γυναίκα που εμπιστεύτηκα τον λάθος άντρα. Η δική μου αλήθεια, όμως, είναι εντελώς διαφορετική. Και ξεπερνάει κατά πολύ τη δική σας φαντασία…»
Μια αληθινή ιστορία, γεμάτη καταιγιστικές ανατροπές, με φόντο την παραμυθένια λίμνη Μπλεντ στη Σλοβενία.

Το αγριότερο άγνωστο έγκλημα της Ελλάδας.

Μια πραγματική ιστορία που συντάραξε τα Κύθηρα το 1909. Μια συναρπαστική κατάδυση στον ψυχισμό ενός ανθρώπου που είχε όσα ήθελε στη ζωή του, που βασιζόταν στην αποδοχή των γύρω του και τους το ανταπέδιδε απλόχερα.  Όμως η ξαφνική απόρριψη, η συνεχιζόμενη αδικία εναντίον του και ένας ολόκληρος κόσμος που καταρρέει γύρω του τον στρέφουν ενάντια σε όλους και τον οδηγούν στο πιο ειδεχθές έγκλημα που έγινε ποτέ στην Ελλάδα.

Ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα, βασισμένο σε αληθινά γεγονότα, για τη μοίρα και τα παιχνίδια που παίζει εναντίον μας, για τα αόρατα νήματα που ορίζουν τη ζωή μας αλλά και τη δύναμη που πρέπει να βρούμε για να την ορίσουμε εμείς οι ίδιοι. Για την ηθική μιας κοινωνίας που μπορεί να καταστρέψει ανθρώπινες ζωές στον βωμό της κανονικότητας της αγέλης, που βασίζεται στο κουτσομπολιό, την κριτική και την κακόβουλη τάση των ανθρώπων να αναζητούν εξιλαστήρια θύματα.

Παράλληλα, γι’ αυτή την ηθική που διαμορφώνει ο καθ

Είναι ο έρωτας μια ψυχή εγκλωβισμενη‎ σε δύο κορμιά;
Και πόσο εύκολο είναι να εξεγερθεις ενάντια στη μοίρα
που έχει ήδη οριστεί για σένα;

Αθήνα, 1886. Η ζωή της Μαργαρίτας βυθίζεται μέσα σε έναν γάμο που μοιάζει με αργό θάνατο. Ώσπου ερωτεύεται παράφορα έναν άντρα που νομιζε ότι υπήρχε μόνο στα παραμύθια. Και όλος ο κόσμος της γίνεται μια μάχη ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι.
Αυτή είναι η ιστορία μιας γυναίκας που παρασύρθηκε στη δίνη του πάθους, διεκδικώντας ένα διαφορετικό πεπρωμένο από κείνο που της είχαν σχεδιάσει.
Είναι η ιστορία των δύο αντρών που την αγάπησαν. Του ισχυρού συζύγου της, που ήρθε στην Ελλάδα έχοντας καταστρώσει ένα σχέδιο προς όφελος των ξένων δανειστών. Και του μαγικού εραστή της, που ανέλαβε να σχεδιάσει τη σιδηροδρομική γραμμή της Πελοποννήσου, ένα από τα μεγάλα έργα του Τρικούπη.
Είναι επίσης πολλές μικρές ιστορίες που ιχνηλατούν τη γέννηση του γυναικείου κινήματος στην Αθήνα, τις πολιτικές αναταράξεις, τον ρόλο της εύπορης τάξης στο πεπρωμένο της φτωχολογιάς, και τα βήματα μιας Ελλάδας που προσδοκά ένα καλύτερο αύριο.
Και, τέλος, είναι μια ιστορία σαγήνης και μυστηρίου σε ένα παραθαλάσσιο χωριουδάκι, χρόνια αργότερα, λίγο μετά τη λήξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν όλα έχουν κριθεί, ή σχεδόν όλα…
Ένα σαρωτικό μυθιστόρημα για τον έρωτα και την ελπίδα. Μια επική τοιχογραφία για τη μεγαλύτερη επανάσταση της ψυχής, που δεν είναι άλλη από την επιμονή στα θαύματα.

Η Μέρεντιθ Ο’ Ντόνοβαν, μια νεαρή Ιρλανδέζα, ζει με τον εξάχρονο γιο της Ίαν, στο Κόρταουν, μια μικρή πόλη της Ιρλανδίας. Ο πατέρας του τους εγκατέλειψε αμέσως μόλις το παιδί διαγνώστηκε με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής. Ο μικρός δημιουργεί συνεχώς προβλήματα με τη συμπεριφορά του που κάποιες φορές φτάνει τη μητέρα του στα όριά της. Ώσπου μια μέρα αρχίζει να αντιδρά σχεδόν παρανοϊκά. Ζωγραφίζει με μανία περίεργες εικόνες, επαναλαμβάνει άγνωστες λέξεις και αναφέρει μέρη και ονόματα που η ίδια δε γνωρίζει, ζητώντας να τον πάει στη μητέρα του. Η μόνη που φαίνεται να παίρνει στα σοβαρά τα λόγια του είναι η αδελφή της Σίρλεϊ, που είναι δασκάλα. Όλα όσα αναφέρει ο ανιψιός της, δείχνουν να έχουν σχέση με το ελληνικό νησί Κρήτη. Πώς είναι όμως δυνατόν ένα εξάχρονο παιδί που δεν ξέρει ακόμη να διαβάζει να γνωρίζει τόσες λεπτομέρειες για μέρη και ονόματα αυτού του ελληνικού νησιού; Η συμπεριφορά του μικρού είναι τόσο αλλόκοτη που δημιουργεί τεράστια ερωτηματικά· τόσα που οι δύο γυναίκες αποφασίζουν να επισκεφτούν το νησί. Με μόνα στοιχεία έρευνας τις ζωγραφιές του, λέξεις και ονόματα, οδηγούνται σε ένα χωριό του Λασιθίου, την Ανατολή, όπου μισό αιώνα πριν συνέβη ένα τραγικό γεγονός, με μία περίεργη εξαφάνιση που ρήμαξε οικογένειες και στιγμάτισε το χωριό. Και ο Ίαν φαίνεται να έχει σχέση με το γεγονός αυτό…

Μια ιστορία θέλω να σου πω, χωρίς ήρωες αλλά με πολλά θύματα. Χωρίς όπλα αλλά με καθημερινές μάχες. Χωρίς νίκες αλλά με δυνατούς νικητές. Μια ιστορία θέλω να σου πω για την ελπίδα…

Εσύ που κρατάς στα χέρια σου τούτο το γραπτό, άκουσες ποτέ για τα «μωρά της σοφίτας»; Σου πέρασε από το μυαλό πόσες ψυχές δεν είδαν ποτέ το φως του ήλιου, ενώ έτρεχαν να το ανταμώσουν γλιστρώντας από τα σπλάχνα της μάνας τους; Ανίδεος είσαι, αναγνώστη, για τα μικρά και μεγάλα δράματα μιας κοινωνίας που έκρυβε, όπως η γάτα τις ακαθαρσίες της, ολισθήματα, αμαρτίες, ακόμη και ακολασίες, όπου μπορούσε. Σε υπόγεια, σε σοφίτες, και κάτω από το χώμα καμιά φορά…
Βρέθηκαν πολλά τέτοια μωρά, έπειτα από χρόνια, όταν τα παλιά αρχοντικά ήρθε η ώρα τους να γίνουν πολυκατοικίες. Οι συνθήκες υγρασίας φαίνεται ότι έπαιξαν ρόλο ώστε να μετατραπούν σε μικροσκοπικές μούμιες που σόκαραν όσους τα ανακάλυψαν. Τα μωρά της σοφίτας…
Εγώ δε βρίσκομαι ανάμεσά τους όμως… Είμαι ένα μωρό της σοφίτας αλλά εγώ έζησα. Και μεγάλωσα…. Για να γράψω την ιστορία μου…

Μια ιστορία θέλω να σου πω, χωρίς ήρωες αλλά με πολλά θύματα. Χωρίς όπλα αλλά με καθημερινές μάχες. Χωρίς νίκες αλλά με δυνατούς νικητές. Μια ιστορία θέλω να σου πω για την ελπίδα…

Εσύ που κρατάς στα χέρια σου τούτο το γραπτό, άκουσες ποτέ για τα «μωρά της σοφίτας»; Σου πέρασε από το μυαλό πόσες ψυχές δεν είδαν ποτέ το φως του ήλιου, ενώ έτρεχαν να το ανταμώσουν γλιστρώντας από τα σπλάχνα της μάνας τους; Ανίδεος είσαι, αναγνώστη, για τα μικρά και μεγάλα δράματα μιας κοινωνίας που έκρυβε, όπως η γάτα τις ακαθαρσίες της, ολισθήματα, αμαρτίες, ακόμη και ακολασίες, όπου μπορούσε. Σε υπόγεια, σε σοφίτες, και κάτω από το χώμα καμιά φορά…
Βρέθηκαν πολλά τέτοια μωρά, έπειτα από χρόνια, όταν τα παλιά αρχοντικά ήρθε η ώρα τους να γίνουν πολυκατοικίες. Οι συνθήκες υγρασίας φαίνεται ότι έπαιξαν ρόλο ώστε να μετατραπούν σε μικροσκοπικές μούμιες που σόκαραν όσους τα ανακάλυψαν. Τα μωρά της σοφίτας…
Εγώ δε βρίσκομαι ανάμεσά τους όμως… Είμαι ένα μωρό της σοφίτας αλλά εγώ έζησα. Και μεγάλωσα…. Για να γράψω την ιστορία μου…

Είμαι η Μπιάνκα. Ετών τριάντα. Διαφημίστρια. Μέχρι πριν από δύο εβδομάδες, η ζωή μου πήγαινε από το καλό στο καλύτερο. Δεκατέσσερις ημέρες χρειάστηκαν για να ανατραπούν όλα. Σε κάθε ανάσα μου, έχω πλέον την αίσθηση πως κάποιος με παρακολουθεί. Έπαψα να ενεργοποιώ το τηλέφωνό μου. Έπαψα να μπαίνω στο Διαδίκτυο. Έπαψα να βγαίνω από το σπίτι μου. Δε με έχει αγγίξει. Κι όμως, έχω κακοποιηθεί βάναυσα. Δεν έχει διεισδύσει στο σώμα μου. Κι όμως, έχω βιαστεί άγρια.
Το πήρα πια το μάθημά μου: ζω σε μια κοινωνία όπου η γυναίκα είναι πάντα συνυπεύθυνη. Ό,τι κι αν της συμβαίνει, φταίει και αυτή. Ενίοτε, φταίει μόνο αυτή. Όπως κάθε εγκληματική πράξη, έτσι κι αυτή, της οποίας είμαι θύμα, έχει έναν επιστημονικό ορισμό. Την αποκαλούν stalking και την περιγράφουν ως «έμμονη παρενοχλητική παρακολούθηση, που προκαλεί στρες ή φόβο». Αδημονώ για την ημέρα που θα λήξει το μαρτύριό μου. Όποιο κι αν είναι το φινάλε του…
Μια αληθινή ιστορία stalking και πολύτιμες συμβουλές για να ξεχωρίσετε τον stalker από τον θαυμαστή/ ακόλουθο, να τον αντιμετωπίσετε αποτελεσματικά και να αξιοποιήσετε τη νομοθεσία για να προστατευτείτε.

Οι άνθρωποι συνήθως, όταν τους βρει μια συμφορά, υψώνουν το βλέμμα τους στον ουρανό και αναρωτιούνται: «Γιατί σ’ εμένα, Θεέ μου;» Προσωπικά δεν αναρωτήθηκα ποτέ. Ήξερα γιατί.
Ήμουν αμαρτωλή.
Ήμουν άπληστη.
Ήμουν άπιστη.
Ήμουν ανήθικη.
Ήμουν δολοφόνος.
Πίστευα πως Εκείνος εκεί ψηλά δεν το ξέχασε ποτέ κι απλά είχε έρθει η ώρα μου να πληρώσω. Γι’ αυτό και έσκυψα το κεφάλι και δέχτηκα την τιμωρία μου. Δέχτηκα να ζήσω κι εξακολουθώ να ζω, ενώ η λύτρωσή μου θα ήταν να πεθάνω.

Με λένε Άννα κι αυτή είναι η ιστορία της ζωής μου. Το χρέος μου προς τον Θεό το ξεπλήρωσα με τα δάκρυά μου. Το χρέος μου προς τους ανθρώπους το ξεπληρώνω μ’ αυτό το βιβλίο. Ανοίγω την καρδιά μου και σας μιλάω με απόλυτη ειλικρίνεια.
Ένα μικρό ψέμα θα σας πω μόνο. Ένα ασήμαντο ή ίσως και πολύ σημαντικό…

ΠΡΟΣΟΧΗ! ΕΙΣΕΡΧΕΣΤΕ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΝΟΣΟΚΟΜΑΣ ΜΕ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΕΥΘΥΝΗ!
ΕΔΩ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ!

Άνδρος 1960
Μια μυστηριώδης εξαφάνιση πριν από τριάντα χρόνια…
Ένας κρυφός παράνομος έρωτας…
Δύο άντρες που διεκδικούν την ίδια γυναίκα…
Δύο γυναίκες που διεκδικούν τον ίδιο άντρα…
Τρεις οικογένειες : Οι γαιοκτήμονες Δελαγραμμάτικα, οι εφοπλιστές Γαλανοί και οι αξιοπρεπείς Βαλμάδες.
Απρόσμενο επίκεντρο όλων η δεσποινίς Κατερίνα Συμεωνίδη. Η νοσοκόμα που καταφθάνει στην Άνδρο, παθαίνει εμμονή με την εξαφάνιση της Φλωρέζας Δελαγραμμάτικα, σκαλίζει το μυστήριο και καταφέρνει να αναστατώσει όλο το νησί.
Η ηρεμία διαλύεται, τα στόματα ανοίγουν και το παρελθόν ξυπνά βίαια και απειλεί, βάζοντας στο μάτι τη νοσοκόμα!

«Μαμά, κοίτα, χωρίς χέρια!» φώναξε το κοριτσάκι κι έπεσε από το ποδήλατο. Ξανασηκώθηκε κι έπεσε ξανά. Και ξανά και ξανά. Μέχρι που πέταξε τις βοηθητικές ρόδες και συνέχισε τον δρόμο του.
Έτσι έζησα.

Με γρατζουνισμένα γόνατα πορεύτηκα, μεγάλωσα, πένθησα τους αγαπημένους μου, ερωτεύτηκα, γέλασα πολύ, αγάπησα πολύ, δούλεψα σκληρά, πάλεψα χρόνια ολόκληρα με τους δαίμονές μου. Οι απώλειες των παιδικών χρόνων, ο πρόωρος θάνατος του πατέρα μου, η φυλάκιση της μάνας μου στη Χούντα, τα κλάματα και τα τραύματα των παιδικών μου χρόνων με οδήγησαν στην κατάθλιψη, στις άγρυπνες νύχτες και στα υπνωτικά χάπια.
Το βιβλίο αυτό ξεδιπλώνει τις σκοτεινές σελίδες πίσω από μια φαινομενικά λαμπερή ζωή. Πολλές φορές ξεκίνησα κι άλλες τόσες σταμάτησα να το γράφω. Ή θα τα πω όλα ή τίποτα – αποφάσισα. Όσα έκρυψα, όσα φοβήθηκα, για όσα ντράπηκα, θα τα εξομολογηθώ όλα.

«Μαμά, κοίτα, χωρίς χέρια!» Έτσι συνεχίζω και σήμερα πάνω στο ξεβαμμένο μου ποδήλατο. Κι όπου με βγάλει... Δεν ξέρω αν κρατάτε στα χέρια σας ένα καλό ή ένα κακό βιβλίο. Ξέρω μονάχα πως αυτή η εξομολόγηση είναι ό,τι πιο γενναίο έχω κάνει στην ασήμαντη ζωή μου.
Έλενα

Σε μια γειτονιά των Εξαρχείων δύο ανέμελοι φοιτητές στον απόηχο του Μάη του ’68 εξερευνούν τη ζωή παρασυρμένοι από τα παιχνίδια του έρωτα. Αλλά, όπως συμβαίνει σε όλα τα παιχνίδια, στο τέλος το μόνο που απομένει είναι οι μεγάλες ψευδαισθήσεις…

Κρυμμένο στην καρδιά της παλιάς πόλης της Βαρκελώνης βρίσκεται το Κοιμητήριο των Λησμονημένων Βιβλίων, μια λαβυρινθώδη βιβλιοθήκη με ξεχασμένους τίτλους που δεν εκδίδονται πια. Σ’ αυτή τη βιβλιοθήκη οδηγείται από τον πατέρα του ο δεκάχρονος Ντανιέλ για να επιλέξει ένα βιβλίο από τα ράφια. Διαλέγει τη Σκιά του ανέμου του Χουλιάν Καράξ. Καθώς ο Ντανιέλ μεγαλώνει, διάφοροι άνθρωποι φαίνεται να ενδιαφέρονται για το εύρημά του. Μια νύχτα, ενώ περιπλανιέται στους δρόμους, τον πλησιάζει μια φιγούρα που του θυμίζει έναν ήρωα από τη Σκιά του ανέμου. Ο άντρας αυτός προσπαθεί να εντοπίσει όλα τα έργα του Καράξ για να τα κάψει. Αυτό που αρχίζει ως μια υπόθεση λογοτεχνικής περιέργειας εξελίσσεται σε έναν αγώνα για την ανακάλυψη της αλήθειας πίσω από τη ζωή και το θάνατο του Χουλιάν Καράξ.
Ένα βιβλίο-σταθμός, μια γοητευτική εξερεύνηση της εμμονής στη λογοτεχνία και στον έρωτα.

Η Αλεξάνδρα Πανοπούλου είναι όμορφη, πλούσια και σύντομα θα γίνει πολύ διάσημη κατακτώντας τον τίτλο της βασίλισσας της ελληνικής τηλεόρασης. Παντρεύτηκε τον μεγάλο της έρωτα, τον Λεωνίδα, ο οποίος την λατρεύει, κι απέκτησε μαζί του έναν γιο, τον Όμηρο. Έχει πάντα κοντά της την παιδική της φίλη Ελίνα, που τρέχει σε κάθε της ανάγκη, και τους γονείς της, που δεν της χαλούν κανένα χατίρι. Θα μπορούσε να πει κάποιος πως είναι μια πολύ τυχερή κι απόλυτα ευτυχισμένη γυναίκα. Όμως δεν είναι.
Στην ιστορία του βιβλίου η ηρωίδα δεν είναι η Αλεξάνδρα, η πρωταγωνίστρια του. Πραγματική ηρωίδα είναι η Ελίνα, και τραγικοί ήρωες ο Λεωνίδας και ο μικρός Όμηρος. Σύντομα θα καταλάβετε το γιατί…